Xayyam.az

Hər atışmada quşlar yadıma düşür. Görəsən insanlara atılan mərmilər göydə quşlara dəyirmi? Əgər dəyirsə… Torpaq uğrunda gedən döyüşdə niyə göy sakinləri ölməlidir? Harada ölü quş görsəm, əyilib güllə yarası varmı deyə yaxından baxardım. Ölü quşlar da torpağa arxası üstə düşər axı, üzləri hey göyə baxar. Elə bilirdim ölmüş bir quşla göz-gözə gəlmək qədər kədərli heç nə yoxdur dünyada.

Dünən axşam onun kəndə gəldiyindən kimsənin xəbəri olmamışdı. Heç kimdən yolu-yolağanı soruşmamışdı. Hər halda bir kəndin bələdiyyə sədrinin kəndin ən yaxşı yerində tikilən iki mərtəbəli, seyvanlı-aynabəndli evini tapmaq o qədər də çətin iş deyil, amma kimsəsiz Mürsəl kişinin o boyda kəndin ən sonuncu evindən sonra olan daxmasını heç kimdən soruşmadan, əli ilə qoyubmuş kimi gəlib tapmışdı. Bu işlərdə ölüm çox vəfalıdı. Harda olsan gəlib tapar.

Uşaq ayağa qalxanda son bir dəfə çönüb kiviyə baxdı. Bu baxış həyası nəfsinə qalib gəlmiş yetişkin bir insanın baxışı idi.

“Qafiyəli Fikirlərim” başlığı altında olan yazıda düzüb-qoşduğum misralarla tanış olacaqsınız. Bu misralara şer deməyə cəsarət etmədiyim üçün belə başlıq seçmişəm. Əvvəlcədən bütün oxuculardan, xüsusən də şer əhlindən üzr istəyirəm.